Wynikająca trudność nie zwalnia nas z tego obowiązku , wręcz przeciwnie – skłania do szukania takich rozwiązań sytuacji dnia codziennego, które umożliwiają dziecku jak najlepsze poznanie świata i przygotowanie do samodzielnego w nim uczestniczenia.
W niniejszej publikacji starałam zwrócić na to uwagę, a jako nauczycielka pracująca z małymi dziećmi - skupiłam się na latach najmłodszych dziecka, który jest określany mianem „złotego okresu” w jego rozwoju.
Jednak życie pokazuje nam, iż nie zawsze proces wychowania przebiega prawidłowo. Często my sami DOROŚLI jesteśmy odpowiedzialni za sytuacje konfliktowe, które czasem przeradzają się w agresję, przemoc, czy inne nadużycia względem członków rodziny.
W trosce o dobro dziecka zamieściłam więc wykaz instytucji, które udzielają rodzinom wsparcia czy pomocy .
Zachęcam więc do dalszej lektury.
mgr Anna Frankiewicz
nauczycielka edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej
„ Najważniejszym okresem w życiu nie są lata
studiowania na wyższej uczelni, ale te najwcześniejsze,
czyli okres od narodzenia do sześciu lat. Jest to
czas, kiedy formuje się inteligencja człowieka i nie
tylko ona, ale całość jego zdolności psychicznych ”
Maria Montessori
Wychowanie jest niesłychanie trudnym zadaniem, ale sprawia ono radość tym, którzy kochają dzieci.
Niewątpliwie rodzina jest najstarszą jednostką oddziałującą najwcześniej i najdłużej na dziecko. To tutaj uczy się ono czym jest miłość, bezpieczeństwo, opieka czy akceptacja, tutaj właśnie rozpoczyna się trwający bardzo długo proces wychowawczy, który ma na celu przygotowanie osoby do życia w społeczeństwie poprzez przekazanie jej norm i zachowań umożliwiających wykonywanie różnych ról społecznych.
Każde dziecko posiada w sobie niepohamowaną chęć poznawania świata
wszystkimi zmysłami, jak również kontaktu z innymi rówieśnikami.
W celu prawidłowego przebiegu procesu socjalizacji korzystne jest zapisanie dziecka do przedszkola, które spełnia funkcję społeczną, opiekuńczą czy dydaktyczno – wychowawczą.
Dziecko jest niepowtarzalna indywidualnością, która posiada własne zainteresowania, możliwości i umiejętności. Rolą nauczyciela jest rozwijanie postawy twórczej, która daje dziecku możliwość uczenia się poprzez działanie,
stawiania pytań, dziwienia się, proponowania, czy samodzielnego rozwiązywania problemów.
Innymi słowy nauczyciel przybiera rolę przewodnika na drodze wspierania rozwoju dziecka.
„ Jeśli wychowawcą ich będzie ktoś,
Który pragnie dać więcej,
niż martwy elementarz wiedzy i kultury,
ktoś – kto wniesie serce i myśl - one,
nawet nie rozumiejąc intencji
swej wychowawczyni,
wchłoną w siebie jej duszę tak ,
jak się wchłania zapach kwiatów
lub światło słoneczne,
i na całe życie ta woń
i ta promienność w nich już pozostanie.”
Maria Weryho – Radziwiłłowicz
Każde dziecko jest inne, więc ważne jest, aby w procesie oddziaływań wychowawczych , zarówno rodzice jak i nauczyciele dali odczuć dzieciom, iż akceptują je takimi jakimi są ( co nie oznacza wyrażenia zgody na takie a nie inne zachowanie ), zaspokajając w ten sposób potrzebę miłości , akceptacji i przynależności.
Przestrzeganie reguł i norm określonych w grupie jest dla dziecka bardzo trudne, jednocześnie ukazuje mu konsekwencję swojego zachowania. W miarę upływu czasu wystarczy tylko ostrzeżenie , ważne jest aby dziecko w jakiś sposób „ odkupiło ” swoja winę. Oprócz formy przeprosinowej, dziecko może wykonać np. rysunek na rzecz danego dziecka , czy ułożyć zabawki w
kąciku itp.
W naszym przedszkolu powstał Kodeks Przedszkolaka, który reguluje
obowiązujące „ zasady ”, pod którymi „ podpisują się ” wszystkie dzieci.
W celu wzmocnienia pozytywnego dziecka – każde zachowanie pożądane powinno być nagradzane. Takie proste zwroty jak: jestem z ciebie dumna , ponieważ……….czekałeś na swoją kolejkę , nie przerywałeś kolegom….itp.
Są dla dziecka bardzo ważne, podnoszą jego samoocenę i wiarę we własne możliwości.
CZYM DZIECKO ŻYJE , TEGO SIĘ NAUCZY.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze krytyki,
Uczy się potępiać.
Jeżeli dziecko doświadcza wrogości,
Uczy się walczyć.
Jeżeli dziecko jest zawstydzane,
Uczy się poczucia winy.
Jeżeli dziecko musi znosić kpiny,
Uczy się nieśmiałości.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze tolerancji,
Uczy się być cierpliwym.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze zachęty,
Uczy się ufności.
Jeżeli dziecko jest akceptowane i chwalone,
Uczy się doceniać innych.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze uczciwości,
Uczy się sprawiedliwości.
Jeżeli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa,
Uczy się ufności.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze aprobaty,
Uczy się lubić siebie.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze akceptacji i przyjaźni,
Uczy się jak znaleźć miłość w świecie.
Pierwszym i najważniejszym dokumentem ustanowionym przez dorosłych dla dzieci jest KONWENCJA PRAW DZIECKA , która w Polsce obowiązuje od 07 lipca 1991 roku.
Działalność nauczyciela w promowaniu Praw Dziecka w przedszkolu obejmuje następujące oddziaływania:
stwarzanie przyjaznej i życzliwej atmosfery ( bardzo ważne wykorzystywanie codziennych sytuacji wychowawczych );
szukanie nowych form i metod pracy;
doskonalenie swojego warsztatu pracy poprzez udział w kursach oraz samokształcenie;
współpraca z organizacjami działającymi na rzecz ochrony praw dziecka;
włączenie rodziców do współpracy poprzez ukazanie im jakie prawa mają ich dzieci, jak ich przestrzegać i gdzie zwrócić się o pomoc.
KARTA PRAW DZIECKA
Mam prawo nie tylko do egzystencji, ale do życia.
Mam prawo do własnej osobowości – Nie jestem niczyja własnością.
Mam prawo być równym w każdej innej istocie ludzkiej bez względu na wiek.
Mam prawo oczekiwać szacunku.
Mam prawo być samym sobą posiadać własną tożsamość.
Mam prawo wyrażać swoje myśli i uczucia, a także być wysłuchanym.
Mam prawo pytać „dlaczego” i otrzymywać dopowiedź.
Mam prawo być wychowanym bez krzyku, lekceważenia czy poniżania.
Mam prawo dorastać w swoim własnym tempie i oczekiwać akceptacji dla tego tempa.
Mam prawo nie doznawać bólu fizycznego ze strony zagniewanych ludzi.
Mam prawo być kochanym takim, jakim jestem.
Mam prawo pod rozważnym kierunkiem, do myślenia we własnym imieniu do podejmowania decyzji .
Mam prawo do odpowiedzialności za siebie.
Mam prawo do odczuwania radości, szczęścia, smutku opuszczenia, złości bólu.
Mam prawo do wygrywania.
Mam prawo troszczyć się i być przedmiotem troski wychowywać i być wychowywanym, dawać i otrzymywać.
Mam prawo kształtować swoje własne przekonania, wierzenia i normy.
Mam prawo do wolności.
Podejmując temat dotyczący ochrony Praw Dziecka skłaniam wszystkich do refleksji czy MY DOROŚLI nie przechodzimy obok bezbronnego dziecka, które jest krzywdzone w każdym tego słowa znaczeniu.
Każdy dorosły powinien szukać pomocy dla dziecka, o którym wie lub podejrzewa, że jest krzywdzone.
WYKAZ INSTYTUCJI ZAJMUJĄCYCH SIĘ POMOCĄ DZIECIOM
Caritas Polska
01 – 015 Warszawa, Skwer Kard. Wyszyńskiego 9,
tel : o22 -334 -85-85
lub Oddziały Caritasu działające przy parafiach
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
ul. 3 Maja 72, 32 – 100 Proszowice
tel/fax : 012 – 386-29-60, 386-22-24
www.wrotamalopolski.pl
Towarzystwo Przyjaciół Dzieci
Kraków , ul. Lenartowicza 14
tel: 012-633-72-47
biuro@tpd.pl
Młodzieżowe telefony zaufania
Kraków , tel. 988
Czynny codziennie w godz. 10.00 – 20.00
Zakres udzielania porad – wszelkie formy kryzysu , konflikty rodzinne, wychowawcze, problemy związane z dojrzewaniem.
Ośrodek Interwencji Kryzysowej
Kraków, ul. Radziwiłłowska 8b
tel: 012-421-92-82
Realizuje szeroki program przeciwdziałania przemocy w rodzinie, uzależnień, udziela pomocy psychologicznej .
Ośrodek Profilaktyki Środowiskowej
Kraków, al. Pokoju 7
tel: 012-294-19-60
Ośrodek prowadzi grupy wsparcia dla młodzieży, poradnictwo i
konsultacje psychologiczne również dla rodziców.
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „ Niebieska Linia”
tel. 022-668-70-00
Help line: 0800-100-100
Poradnia e-mailowa: poradnia@niebieskalinia.pl
Ośrodki Pomocy Społecznej ( właściwe ze względu na miejsce zameldowania osoby ubiegającej się o pomoc )
Poradnie Pedagogiczno – Psychologiczne
Policja 997 lub właściwa Komenda Rejonowa Policji
Przedszkole 
